Verslag speuren van Johan en Luca Geplaatst op: 11 nov
Hallo allemaal,
Even kort voorstellen: mijn naam is Johan Venema en ik ben woonachtig in Vries met vrouw Gea, dochters Daphne en Ilona en sinds februari hond Luca.
Na een zorgvuldig besluit over het nemen van een hond viel mede om zijn karakter en eigenschappen onze keuze op een Zwitserse herder.
In februari 2013 was het eindelijk zover en kwam Luca ons gezin versterken.
Een van de eigenschappen van dit ras is om hun baasje uit te nodigen actief met ze bezig te zijn, en dit bracht ons ertoe om op zoek te gaan naar een geschikte club voor hond en baas om een en ander tot uitvoering te brengen.
Na een korte zoektocht op internet met als zoekopdracht ’trainen herdershonden’ kwamen we in contact met de KNON en reizen we sindsdien elke woensdag met veel plezier naar Borger.
Nu is Luca een vrij drukke hond en ik had het idee dat hij naast de cursus jonge hond nog wel een extra uitdaging kon gebruiken. Ik heb dat in overleg met instructeur Brenda gevonden in het speuren.
Begin september was het zover en reden we vol verwachting naar Borger, alwaar we hartelijk werden ontvangen door Leo en Ella.
Voorzien van koffie en cake was er een korte kennismaking met de groep, en begon Leo vol overtuiging met de theorie over de beginselen van het speuren.
Met duidelijke tekst en uitleg gingen we vol goede moed naar buiten om een spoor uit te zetten van ongeveer een meter of 50 in een rechte lijn
Het spoor moet een beginpunt (piket), en een eindpunt (speeltje) hebben en moet vooral in het begin rijkelijk van voertjes worden voorzien, dit tot grote vreugde van menig slager en kaasboer.
Als alle honden het spoor voor de eerste keer hebben uitgelopen, blijkt wel dat er in elke hond een potentiële speurder schuilgaat.
Leuk is om te zien hoe intensief dit is voor de hond, want deze keer is het niet de baas die wat vermoeid het veld afkomt na een training, maar de hond die maar al te graag na 50m speuren de kofferbak weer in gaat om van een welverdiende rust te genieten.
De daarop volgende lessen hebben we gespeurd in de bossen ven resp. Buinen , Ees en Grolloo.
Daar waar het voor de hond makkelijker is om in het bos te speuren ( minder wind enz. ) is het voor z’n baasje een ware uitdaging om een mooie rechte route uit te zetten zonder verstrikt te raken in omgevallen bomen en doornstruiken.
Als dit alles achter de rug is en je er weer bent achtergekomen dat je opnieuw vergeten bent wasknijpers (handig om de route te markeren) te plaatsen, is het de beurt aan de honden om te laten zien wat ze in huis hebben.
Met in het achterhoofd geen idee meer hebben waar het spoor precies langsloopt, begint de baas samen met de hond aan de uitdaging, gesteund door de bemoedigende woorden van Leo: ’’vertrouw nu maar op de neus van de hond”. En inderdaad: na enige tijd zit hij opgetogen voor het speeltje met de vraag “wat doet die hier?’’.
Na een 1e spoor te hebben gelopen is het even uitblazen en weet Ella ons altijd weer te verwennen met heerlijke koffie en thee voorzien van een door deze en gene meegenomen lekkernij.
Als de maagjes weer gevuld zijn, gaan we opnieuw het bos in om een 2e spoor uit te zetten.
We speuren maximaal met 2 à 3 honden tegelijk om de concentratie van de hond niet negatief te beïnvloeden.
We lopen ondertussen toch al hele einden, wat niet alleen de conditie van de hond verbetert, maar zeker ook die van de geleiders, en dan nog maar niet te spreken over Leo die ogenschijnlijk onvermoeid met bijna elke hond en geleider weer het bos in duikt om beide te begeleiden en van de nodige tips te voorzien. ( alle bewondering )
Aan het eind wordt er kort geëvalueerd over de verrichtingen van deze ochtend, en kunnen we toch concluderen dat alle honden inclusief geleiders erg veel plezier beleven aan het speuren, en dat er wekelijks vorderingen worden gemaakt.
Groetjes Johan & Luca.
